Lucía Aldao
Poemaaa
Eu facíache poemas no medio do vendaval.
Tiña todos os furacáns e o pulso en contra miña
e aínda había quen xuraba que o escrito, escrito queda.
Vin como marchabas ti
e vin á dor expropiarme de todas as palabras.
–Por despeinada.
Iso pasoume por despeinada.
Por delegar no aire
e non amarrar con cordas os versos do antebrazo.
Por concederlle ó vento tanto poder, que xa lle chegaba co que tiña.
En Poem(aaaaa)s
No comments:
Post a Comment