Monday, December 14, 2020

The Heart in Poems: Margaret Atwood (II)



Margaret Atwood

STRING TAIL

I used to have helpfulness tacked onto me

like a fake string tail on a mangled dog.

Wag, wag, wag went my nerveless appendage:

If I give you something, will you like me?


Watch me make you happy!

Here's a dry stick for you!

I fetched it off the ash heap.

Here's a dead bird. 

There! Aren't I good?


Here's a gnawed bone,

it's my own,

I took it out of my arm.

Here's my heart, in a little pile of vomit.


Was it my fault you were angered

by the world news? That you bad-mouthed God

and banking, and in addition the weather?

That you sulked all day and were vicious

to your mirror, and also

to the girls at checkout counters?

That you thought sex was a mess?


I did my best. Wag, wag

went my tail of string.

Have some drool and mud!

Admire my goodwill! It clings

to the soles of your boots

like soft pink melting jelly.

Here, take it with you!

Take everything, and then I'm free;

I can run away. I'm blameless.

You can have the string tail, too.


EL RABO DE CUERDA

(traducido por  María Pilar Somacarrera Íñigo)

Solía llevar mi generosidad pinchada

como el rabo de cuerda falso de un perro mutilado.

El apéndice sin nervios se menea y menea:

¿Si te doy algo, te gustaré entonces?


¡Mira cómo te hago feliz!

¡Aquí hay un palo para ti!

Lo cogí del montón de ceniza.

Aquí hay un pájaro muerto.

¡Lo ves!, ¿a que me porto bien?


Aquí hay un hueso roído,

es mío,

lo saqué de mi brazo.

Aquí, mi corazón, en un montoncito de vómito.


¿Fue culpa mía que te enfadaras

a causa del telediario? ¿Que echaras pestes de Dios

y los banqueros y, además, del tiempo?

¿Que estuvieras de mal humor todo el día y fueras cruel

con el espejo y también

con las muchachas de los mostradores?

¿Que pensaras que el sexo era un caos?


Lo he hecho lo mejor que he podido. Mi rabo de cuerda

seguía moviéndose y moviéndose.

¡Puedes babear, revolcarte en el lodo,

admirar mi buena voluntad! Se pega

a las suelas de tus botas

como gelatina rosa que se deshace.

¡Toma, llévatela!

Llévate todo y así seré libre,

podré escapar. No tengo culpa.

También puedes llevarte el rabo de cuerda.

 

En La puerta (2009)

Wednesday, December 2, 2020

Words in Poems: María Sánchez (II)


BIOGRAFÍA: 


una palabra

como el fantasma que asusta

y huye resbaladizo 

- a veces se ríe como el niño que sabe que sus padres

lo buscan y no consiguen encontrarlo-


una montaña

que crece y crece

se hace forastera

hermana y enemiga

infinita


un halo del uz

o el simple destello


que surge de una mano que comienza a escribir


 En Cuaderno de campo (2017)

Tuesday, November 10, 2020

The Heart in Poems: Margaret Atwood



Margaret Atwood

HEART

Some people sell their blood. You sell your heart.

It was either that or the soul.

The hard part is getting the damn thing out.

A kind of twisting motion, like shucking an oyster,

your spine a wrist,

and then, hup! it's in your mouth.

You turn yourself partially inside out

like a sea anemone coughing a pebble.

There's a broken pop, the racket

of fish guts into a pail,

and there it is, a huge glistening deep-red clot

of the still-alive past, whole on the plate.


It gets passed around. It's slippery. It gets dropped,

but also tasted. Too coarse, says one. Too salty.

Too sour, says another, making a face.

Each one is an instant gourmet,

and you stand listening to all this

in the corner, like a newly hired waiter,

your diffident, skillful hand on the wound hidden

deep in your shirt and chest,

shyly, heartless.


CORAZÓN

(traducido por  María Pilar Somacarrera Íñigo)


Algunos venden su sangre. Tú vendes el corazón.

La otra opción era vender el alma.

La parte más difícil es sacarte el maldito trasto.

Una especie de respingo, como al sacar una ostra de su valva,

tu espina, una muñeca,

y entonces, ¡alejop! ¡ya está en tu boca!

Una parte de ti se vuelve del revés

como una anémona marina escupiendo un guijarro.

Se oye un ¡plaf! interrumpido, el ruido

de tripas de pescado al caer en un cubo

y ahí está, un enorme y brillante coágulo de rojo intenso

del pasado aún vivo, que yace entero en el plato.


Se lo pasan de uno a otro. Es resbaladizo. Lo tiran,

pero también lo saborean. Demasiado áspero, dice alguien; demasiado salado.

Demasiado agrio, dice otro, poniendo mala cara.

Cada uno es un improvisado gourmet,

y tú estás escuchando todo

en una esquina, como un camarero inexperto,

con la mano, tímida y hábil, en la herida oculta

dentro de la camisa y el pecho, 

abatido, sin corazón.

 

En La puerta (2009)

Monday, November 2, 2020

Hands in Poems: María Sánchez



 I

Hay barro donde estaban las gallinas.

Cómo recuerdo sus manos despellejando a la 

liebre.

Acción:

acción y delicadeza.

Hasta que no aparecía la primera mancha, no podíamos cantar


nanas

satinadas entrañas rojas


invisible surge ahora la canción mientras las

hijas de esas manos recogen limones, rastrean

la tierra en busca de patatas, evitan la herida al

abrirse paso entre las malas hierbas.


Acción:

acción y delicadeza.


A la vez los hombres de la casa asisten a la ca-

sería: es así como las otras manos perpetúan al

depredador y al linaje. Es así como sucede de 

nuevo la mancha, la vida.


Acción: acción y delicadeza.


Pero yo 

todavía no tengo

nada 

en las manos.


En Cuaderno de campo (2017)

Saturday, September 5, 2020

The Heart in Poems: Luís Valle (VII)


E SÓ ESCOITO A CHOIVA!

[...] Penso en ti,
e o amor tece
no meu corazón un bosque
que soña,
e a palabra choe estrelas
ateigadas de noite
sen nada,
e a noite cerca
sen descanso a luz,
borrando os vieiros,
apagando as lámpadas…

[...] Alzo a ollada cara a ti…
E só escoito a choiva!

En Óstraka (2019)

Tuesday, September 1, 2020

Hands in Poems: Antonio Gamoneda (VIII)


SIENTO el crepúsculo en mis manos. Llega a través del
laurel enfermo. Yo no quiero pensar ni ser amado ni ser 
feliz ni recordar.

Sólo quiero sentir esta luz en mis manos

y desconocer todos los rostros y que las canciones dejen de
pesar en mi corazón

y que los pájaros pasen ante mis ojos y yo no advierta que
se han ido.

Hay 

grietas y sombras en paredes blancas y pronto habrá más
grietas y más sombras y finalmente no habrá paredes blan-
cas.

Es la vejez. Fluye en mis venas como agua atravesada por
gemidos. Van

a cesar todas las preguntas. Un sol tardío pesa en mis manos
inmóviles y a mi quietud vienen a la vez suavemente, como
una sola sustancia, el pensamiento y su desaparición.

En Antología y voz (2007)

Friday, August 7, 2020

Words in Poems: Luís Valle (VI)


PALABRA: fugaz baleiro
no baleiro, floración
de beizos afogados [...],
verde fulgor
da verdade sen rostro
que rexeita
o silencio: secreto
buraco do espello
no centro do alfabeto,
onde as vidas e 
a morte
se bican e separan
en sí-
labas, de raio en raio. [...]

En Óstraka (2019)

Saturday, August 1, 2020

Words in Poems: Antonio Gamoneda (VII)


TODOS los animales se reúnen en un gran gemido. Oigo
silbar a la vejez.

Tú acaso piensas en desapariciones.

Háblame para que conozca la pureza de las palabras
inútiles.

En Antología y voz (2007)

Thursday, July 2, 2020

Words in Poems: Luís Valle (V)


OS OITO VENTOS

[...] Cando os merlos se desprendan
como bágoas afiadas
cara ao abismo da vileza
e a fiúza reúna os oito ventos
nun só berro,
que as palabras medren
como a mostaza
no ángulo máis apartado do verso
e esgoten
o alento da luz
nunha infinda promesa silenciosa…

En Óstraka (2019)

Wednesday, July 1, 2020

The Heart in Poems: Antonio Gamoneda (VI)


Amor

Mi manera de amarte es sencilla:
te aprieto a mí
como si hubiera un poco de justicia en mi corazón
y yo te la pudiese dar con el cuerpo.

Cuando revuelvo tus cabellos
algo de hermoso se forma entre mis manos.

Y casi no sé más. Yo sólo aspiro
a estar contigo en paz y a estar en paz
con un deber desconocido
que a veces pesa también en mi corazón.

En Antología y voz (2007)

Monday, June 15, 2020

Hands in Poems: Antonio Gamoneda (V)


Caigo sobre unas manos

Cuando no sabía
aún que yo vivía en unas manos,
ellas pasaban sobre mi rostro y mi corazón.

Yo sentía que la noche era dulce
como una leche silenciosa. Y grande.
Mucho más grande que mi vida.

Madre:
eran tus manos y la noche juntas.
Por eso aquella oscuridad me amaba.

No lo recuerdo pero está conmigo.
Donde yo existo más, en lo olvidado,
están las manos y la noche.

A veces,
cuando mi cabeza cuelga sobre la tierra
y ya no puedo más y está vacío
el mundo, alguna vez sube el olvido
aún al corazón.

Y me arrodillo
a respirar sobre tus manos.

Bajo
y tú escondes mi rostro, y soy pequeño,
y tus manos son grandes, y la noche 
viene otra vez, viene otra vez.

Descanso 
de ser hombre, descanso de ser hombre.

En Antología y voz (2007)

Monday, June 1, 2020

The Heart in Poems: Luís Valle (IV)


O PARTE
[...] Ás veces, desexo arrincar
eses ollos que
ao mesmo tempo
acusan e rouban
e converter o seu corazón
en síncope de sombras [...].

En Óstraka (2019)

Sunday, May 3, 2020

The Heart in Poems: Antonio Gamoneda (IV)



ÉSTA es la tierra, donde el sufrimiento
es la medida de los hombres. Dan
pena los condes con su fiel faisán
y los cobardes con su fiel lamento.

La belleza nos sirve de tormento
y la injusticia nos concede el pan.
Un día brindaréis por los que habrán
convertido el dolor en fundamento.

Los que vivimos para dar alcance
a tan inmensa luz que hoy no podría
un dios mirarla sin quedarse ciego,

aún tendremos que agotar el lance:
arrojar al silencio la agonía
como quien tira el corazón al fuego.

En Antología y voz (2007)

Saturday, April 25, 2020

The Heart in Poems: Duncan Forbes


Recension Day
by Duncan Forbes

Unburn the boat, rebuild the bridge,
Reconsecrate the sacrilege,
Unspill the milk, decry the tears,
Turn back the clock, relive the years,
Replace the smoke inside the fire,
Unite fulfillment with desire,
Undo the done, gainsay the said,
Revitalise the buried dead,
Revoke the penalty and clause,
Reconstitute unwritten laws,
Repair the heart, untie the tongue,
Change faithless old to hopeful young,
Inure the body to disease
And help me to forget you please.

From The Poetry Pharmacy by William Sieghart

Thursday, April 23, 2020

Books in Poems: Hermann Hesse (II)


(1877-1962)

Los libros

Ninguno de los libros de este mundo
te aportará la felicidad,
pero secretamente te devuelven 
a ti mismo.

allí está todo lo que necesitas,
sol, luna y estrellas,
pues la luz que reclamas
habita en tu interior.

Ese saber que tanto buscaste
por bibliotecas resplandece
desde todas las lágrimas, puesto que ese libro es tuyo ahora.

Wednesday, April 15, 2020

Words in Poems: Luís Valle (III)


PUNTO MORTO

[...] Palabras: [...] fiestras caídas
a oídos do Creador, [...]

[...] patas do carrizo moribundo
que continúan o texto
un punto por debaixo do 
punto morto. [...]

En Óstraka (2019)

Sunday, April 5, 2020

The Heart in Poems: Antonio Gamoneda (III)



COMO la tierra silenciosa espera
un labrador, apasionadamente,
así. Ya tengo el corazón caliente 
de esperar bajo el sol a que Dios quiera.

A que quiera venir. Si Dios viniera,
si viniera Él aquí, si de repente...
¿Por qué pensaré en Dios tan dulcemente
cuando tengo en la vida quien me quiera?

Y me pongo a soñar, y se me llena
de sueño el corazón, y me parece
que cantan sobre mí. Pura, serena,

gira la tierra lenta del verano.
Desde la gana de vivir me crece
 un ansia de llamar a Dios hermano.

En Antología y voz (2007)

Saturday, March 28, 2020

Letters in Poems: U.A. Fanthorpe


Atlas
by U. A. Fanthorpe

There is a kind of love called maintenance,
Which stores the WD40 and knows when to use it;

Which checks the insurance, and doesn't forget
The milkman; which remembers to plant bulbs;

Which answers letters; which knows the way
The money goes; which deals with dentists

And Road Fund Tax and meeting trains,
And postcards to the lonely; which upholds

The permanently rickety elaborate
Structures of living; which is Atlas.

And maintenance is the sensible side of love,
Which knows what time and weather are doing
To my brickwork; insulates my faulty wiring;
Laughs at my dry rotten jokes; remembers
My need for gloss and grouting; which keeps
My suspect edifice upright in hair,
As Atlas did the sky.

From The Poetry Pharmacy by William Sieghart

Sunday, March 22, 2020

Realm of Books (VII): Barter Books

Onte, Día da Poesía, Miro Villar daba difusión a un chío que recuperaba o mantra de "Keep Calm and Read Poems". E veume á cabeza un lugar precioso que visitamos no 2012.

Trátase de Barter Books,  unha libraría de segunda man cun encanto especial que a New Statesman magazine denominou "The British Library of secondhand bookshops". Está localizada en Alnwick, no Norte de Inglaterra (Northumberland) e, como vedes nas fotografías que seguen, o acceso xa é prometedor.






O edificio é magnífico: unha estación de tren victoriana deseñada por William Bell en 1887 que foi reformada no 1991 por Mary Manley, unha muller que tivo a idea de abrir unha libraría basada no troco (barter). O seu home, Stuart, apoiouna na idea e suxeirulle que a abrise no cuarto frontal da súa planta de manufacturación. 







Cunha luz diáfana que o inunda todo, Barter Books é unha libraría acolledora, amigable, das que convida a perderse entre os seus andeis, entreterse lendo as citas que enchen de poesía o local ou ollando os enormes murais que penduran dos teitos. Todo o mundo pode atopar o seu sitio: de par dalgunha das chimeneas que amornan a temperatura; no cuarto dos nenos, cheo de xoguetes e xogos; ou admirando as antigüidades acubilladas nalgún dos 40 andeis acristalados. Se nos entra a debilidade, ou as ganas dalgunha larpeirada, The Station Buffet serve café, comida, té e galletas. 











Antes de írmonos, unha sorpresa final: os pósters da Segunda Guerra Mundial. Si, eses tan coñecidos  grazas ás redes sociais de "Keep Calm and Carry On", cun deseño sinxelo pero efectivo, que logo sufriron miles de variacións, están aquí, en Barter Books. Podedes ver a historia do seu descubrimento aquí. A mensaxe segue mantendo o seu ímpetu e cobra significado renovado nestes tempos.




Saturday, March 21, 2020

Poetry in Poems: World Poetry Day



A poesia
quando chega
não respeita nada.
Nem pai nen mãe.
Quando ela chega
de qualquer de seus abismos
desconhece o Estado e a Sociedade Civil
infringe o Código de Águas
relincha
como puta
nova
em frente ao Palácio da Alvorada.
E só depois
reconsidera: beija
nos olhos os que ganham mal
embala no colo
os que têm sede de felicidade
e de justiça.
E promete incendiar o país.

Tuesday, March 10, 2020

The Heart in Poems: Luís Valle (II)


[...] CANDO A LUZ SÓ SEXA
Un berro mimético
e o corazón esperte
coa fraude da alborada,
comeremos
desa briza maceira
que oclúe
o centro do Xardín
e beberemos
dos nosos corpos
coma se fosen fontes
sen fondo
até convertérmonos
nestas pedras. [...]

En Óstraka (2019)

Sunday, March 8, 2020

The Heart in Poems: Antonio Gamoneda (II)



SUENA mi oscura juventud y suena

mi corazón extrañamente grave.

Es silencioso dios. Yo no. Quién sabe

por qué esta y tanta cantidad de pena.



Parece que es dolor lo que me llena

hasta la altura de los ojos. Cabe

vida y muerte en mi voz, pero no hay llave

para abrir el amor; sólo hay cadena.



Lumbre lejana que me estás quemando

y no me dejas verte y no me tocas:

esto es un hombre, pero está llorando.



Sólo quiere vivir, pero en caliente.

Dime ¿qué hago con las ganas locas

de ser agua en la sed, sed en la fuente?

En Antología y voz (2007)

Friday, February 28, 2020

The Heart in Poems: Antonio Gamoneda


ES UN hombre. Va solo por el campo. 
Oye su corazón, cómo golpea,
y, de pronto, el hombre se detiene
y se pone a llorar sobre la tierra.

Juventud del dolor. Crece la savia
verde y amarga de la primavera.

Hacia el ocaso va. Un pájaro triste
canta entre las ramas negras.

Ya el hombre apenas llora. Se pregunta 
por el sabor a muerto de su lengua.

En Antología y voz (2007)

Thursday, February 27, 2020

The Heart in Poems: Luís Valle


JUNKIES

[...] Incesantemente
colócome no teu corazón
para que me acollas ou repudies.

[...] Incesantemente
colócaste no meu corazón
para que te acolla ou repudie.

Así, continuamos o Libro…,
sen saber cal é
a próxima palabra.

En Óstraka (2019)

Saturday, February 15, 2020

Letters in Poems: Wendy Cope


Two Cures for Love

by Wendy Cope

1. Don't see him. Don't phone or write a letter.
2. The easy way: get to know him better.

From The Poetry Pharmacy by William Sieghart

Sunday, February 9, 2020

Words in Poems: Manuel Vázquez Montalbán (VI)



LAS PALABRAS DESCANSAN EN LA BANDEJA
las pieles se deshidratan
                                               un roce
de lenguas desdice lo no dicho

los turcos hablan en griego
                                  los griegos
hablan en latín con los carabineros
                                 comer
es un medio de comunicación de masas
o Mass Communications como dicen los indios

En Memoria y deseo. Obra poética 1963-1990 (1996)