INSOMNIO
La vida dura demasiado poco.
No da tiempo a hacer nada. No hay manera
de reunir los suficientes días
para enterarte de algo. Te levantas,
abrazas a tu novia, desayunas,
trabajas, comes, duermes, vas al cine,
y ni siquiera tienes un momento
para leer a Séneca y creerte
que todo tiene arreglo en este mundo.
La vida es un instante. No me explico
por qué esta noche no se acaba nunca.
Sempre que visito illas (como no caso de Venecia, que comentamos nunha anterior anotación), me pregunto como se levaban a cabo os enterramentos. Non foi diferente no caso das illas Azores. Despois de todo, as illas son relativamente pequenas e miles de persoas viviron e morreron nelas desde que se asentaron alí. Como e onde enterraron a toda esa xente? Que rituais ou peculiaridades teñen os cemiterios das illas Azores?
O cemitério de São Joaquim é unha verdadeira sorpresa visual. Nalgúns cemiterios podes camiñar media hora e non atopar nada de interese, pero aquí cada epitafio ten atributos que o fan especial.
A propia situación do cemiterio, a carón dun centro comercial, chama a atención. Aínda que parece moderadamente coidado e ben mantido, tamén hai tumbas caídas e case integradas no chan.
Unha das características peculiares dos cemiterios azorianos son estas estruturas que a min me recordan aos semáforos, que serven como mausoleos cunha pequena portiña e onde gardan maiormente flores, cunchas e algunha pequena dedicatoria ou fotografías do/a finado/a.
O pasado non morre facilmente nas illas. As palabras emerxen das fendas das ruínas e agariman a pedra con dozura.
 |
| "Assim tremente e nua, a luz só pode ser dos girassóis" (Eugénio de Andrade) |
 |
No comments:
Post a Comment