case cegas as mans
apuro a urxencia da mañá
nas rúas que se despreguizan
os xornais acoden a min
con aceno gastado e frialdade
como cuspindo
e co primeiro café
procuro unha complicidade absurda
que me envolva
aínda vomito restos de ausencia
inoportunamente
aínda arrinco raíces ao mencer
en Migracións (2008)
No comments:
Post a Comment