SE ME ACONSELLO
centro de pallas este corazón esperto
quixo ignora-los devastados
e foi coma con tempo abri-los regatos e
saíren ouveando as bestas ós camiños
desconsoladas
sen fillos
para logo deitarse na raxeira
cara ó último suspiro das luces
regresarse
e ablanda-los carreiros todos de puntillas
coma un soño e logo un soño imposible
despois un terrorismo de soños
-pero nada, ai-
...¡o meu soño edificado
cada instante que os fentos adormecen
os detalles dos cristais!
"que a realidade te acompañe"
Entón descompoñe-los tránsitos discordes
e é miña a viaxe
que me recolle
aínda
despois de todas derrotas
-inexistentes-
No comments:
Post a Comment