A MULLER do retrato
do fotógrafo aquel na rúa do paseo
é a muller do poema
o rostro arado polo tempo
as mans deformadas de esfolar
ásperos cazóns
aínda leva o pano na cabeza
e a ropa escura que deixaron
os que embarcaron na chalana
derradeira
a muller do retrato
a muller do poema
sabe da fame
e da soidade
porque fixo o milagre de multiplicar o pan
e o peixe
en cada prato que colocou na mesa
porque contou os nós das redes
para enganar o tempo das ausencias
o tempo que se detiña
i n s o p o r t á b e l
apenas tivo nada de seu
mais deixou por legado
esa mirada larga
coma proa que avanza
alfaia
que adornou aquel corpo
de pel deshidratada
comido pola artrose
e hoxe que a contemplo
parada na rúa do paseo
vexo a Muller capaz
de parir o pan de cada día
de soster o futuro
construír a vontade
con que mira directa
a través do retrato
En Na casa da avoa (2017)
No comments:
Post a Comment