posdata 1
onde devoro palabras incendiadas
mentres as estacións regresan do seu abandono
e nada me traen de ti
onde este planeta azul
inmola a súa rotación de estrelas grises
que se clavan no máis dentro
onde sentir o rozamento da paisaxe
sobre a primavera rota nos teus ollos
impresos de lóstregos e ruídos
onde emerxes nas ás da memoria
e como un estigma que me quedase
bicas o meu corpo para sempre
en Migracións (2008)
No comments:
Post a Comment